Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Pomiń baner

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Promotor: dr hab. Waldemar Martyniuk, prof. UJ

Streszczenie

Celem pracy doktorskiej jest próba opisu użycia języka polskiego w odmianie specjalistycznej – pielęgniarskiej dla potrzeb kształcenia cudzoziemców – kandydatów do pracy w tym zawodzie w Polsce. Praca ma wymiar glottodydaktyczny – przeprowadzone badania empiryczne pozwalają ukazać specyfikę komunikacji w środowisku pracy pielęgniarek w Polsce oraz sformułować wnioski, jakie z tej specyfiki wypływają dla kształcenia w języku polskim jako obcym.

 

Promotor: dr hab. Robert Dębski, prof. UJ
Promotor pomocniczy: dr Magdalena Knapek

Streszczenie

Istnieje wiele badań dotyczących zdolności narracyjnych osób z diagnozą schizofrenii. Do tej pory badania koncentrowały się na treści i spójności narracji pacjenta (Lysaker i in., 2003; Voppel i in., 2019), zaburzeniach mowy dialogowej (Varga i in., 2014; Bora, 2017) oraz porównywaniu stylu ekspresji schizofreników i ludzi zdrowych (Obrębska, 2013). Proponowane badanie skoncentrowane będzie na nierozwiązanych dotąd pytaniach badawczych, dotyczących takich zagadnień, jak użycie markerów spójności (oznak spójności) oraz spójność lokalna i globalna narracji, gdy konstruowana jest ona z perspektywy pierwszej oraz trzeciej osoby. Grupa eksperymentalna złożona będzie z celowej próby dwudziestu pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii, rekrutowanych z oddziałów psychiatrycznych i ośrodków dziennej terapii w Krakowie, zaś grupa kontrolna z dwudziestu zdrowych osób dopasowanych odpowiednio pod względem wieku, płci i statusu społeczno-ekonomicznego. Uczestnicy zostaną poproszeni o wykonanie dwóch zadań: jednego wymagające stworzenia narracji pierwszoosobowej, tj. udzielenia odpowiedzi na pytania związane z ich chorobą i rodziną, oraz drugiego, którego celem będzie stworzenie narracji trzecioosobowej, tj. opowiedzenie historii stymulowanej serią pięciu obrazów. Wypowiedzi będą rejestrowane, transkrybowane i analizowane przy użyciu opisowych i statystycznych metod analizy dyskursu (DA) jako metodologii. Po pierwsze, badacz podejmie próbę opisania wzorców spójności i zmierzenia poziomu spójności w pozyskanych narracjach. Po drugie, używając znanych subiektywnych skal pomiaru koherencji, oceni lokalną i globalną koherencję prób mowy. Po trzecie, zbadane zostaną zależności pomiędzy: wzorcami/pomiarami spójności i koherencji w obu grupach, wzorcami/pomiarami spójności i typem narracji (narracja pierwszoosobowa vs. trzecioosobowa) w obu grupach oraz wzorcami/pomiarami spójności i wynikami oceny funkcjonowania poznawczego uczestników chorujących na schizofrenię. Wyniki przyczynią się do zwiększenia wiedzy na temat zdolności narracyjnych osób z rozpoznaniem schizofrenii, a tym samym pomogą logopedom w tworzeniu testów diagnostycznych i programowaniu terapii.

Promotor: dr hab. Iwona Janowska, prof. UJ

Streszczenie

Współczesna dydaktyka języków obcych określa nowe cele kształcenia, które wynikają ze zmieniającej się rzeczywistości społeczeństw, w których kategoria międzykulturowości staje się czymś naturalnym. Proces nauczania/uczenia się języków obcych, szczególnie w grupach heterogenicznych, otwiera przed uczącymi się szeroki wachlarz doświadczeń kulturowych. Niemniej brak odpowiedniej świadomości kulturowej może stanowić poważną barierę komunikacyjną. Sposobem uniknięcia nieporozumień kulturowych może stać się rozwijanie „międzykulturowej kompetencji komunikacyjnej” (intercultural communicative competence) rozumianej jako specyficzna zdolność podejmowania interakcji z osobami z innych kultur (Byram 1997), zaś „zadanie” (task) w ujęciu Europejskiego systemu opisu kształcenia językowego (2001/2003) umożliwia rozwój tejże kompetencji w ramach kształcenia językowego.
Obszarem badawczym pracy jest rozwijanie „międzykulturowej kompetencji komunikacyjnej” w nauczaniu języka polskiego jako obcego w oparciu o założenia podejścia ukierunkowanego na działanie, z użyciem autorskich materiałów zadaniowych oraz analiza dokumentacji zebranej w ramach przeprowadzonego „badania w działaniu” (action research). Zasadniczym celem badania jest sprawdzenie, czy narzędzia i formy pracy charakterystyczne dla podejścia ukierunkowanego na działanie dają szansę na rozwijanie wiedzy, umiejętności, postaw i krytycznej świadomości kulturowej będących składowymi „międzykulturowej kompetencji komunikacyjnej”. „Badanie w działaniu” przeprowadzono w semestrze zimowym roku akademickiego 2018/2019 w ramach nauczania dziesięcioosobowej grupy na poziomie B2. Badanie poprzedziło rozeznanie dotychczasowych możliwości rozwijania tejże kompetencji w nauczaniu języka polskiego jako obcego. W tym celu wykorzystano technikę analizy dokumentów oraz technikę ankiety. Opracowano siatkę analizy najnowszych podręczników do nauczania polszczyzny pod kątem obecności elementów nauczania międzykulturowego. Z kolei kwestionariusz ankiety posłużył do poznania opinii nauczycieli języka polskiego jako obcego na temat możliwości rozwijania „międzykulturowej kompetencji komunikacyjnej” w ramach kształcenia językowego. Natomiast wyniki przeprowadzonego „badania w działaniu” mogą przyczynić się do głębszego zrozumienia roli „zadań” w rozwijaniu „międzykulturowej kompetencji komunikacyjnej” w nauczaniu języka polskiego jako obcego.